Η Ελλάδα εδώ και πέντε χρόνια αλλά πολύ περισσότερο σήμερα δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε καν στον «αυτόματο πιλότο». Η οικονομία έχει διαλυθεί. Τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Η δημόσια διοίκηση παλινδρομεί στις χρόνιες αδυναμίες της που διαιωνίζονται. Η οικονομία δεν μπορεί να γίνει το μέσω που θα μπορούσε να τραβήξει τη χώρα μπροστά. Επομένως και η πολιτική και οι πολιτικοί που πρέπει να το κάνουν και αυτοί είναι κατά πολύ μικρότεροι των περιστάσεων. Κι όμως, οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος εξακολουθούν να αποτελούν τροχοπέδη για την επιστροφή της χώρας στην ηρεμία και την κανονικότητα.
Ποια όμως είναι η κατάσταση σήμερα;
Η Κυβέρνηση έχει ουσιαστικά απολέσει την αυτοδυναμία, αλλά και την δυναμική που είχε μέχρι πριν την ψήφιση του 3ου μνημονίου. Το ρήγμα λοιπόν είναι τόσο βαθύ που αν το κόμμα των ΑΝΕΛ μπει τελικά στη βουλή δεν ξέρουμε τι θα πράξουν οι αποστάτες της ΛΑ.ΕΝ καθώς δεν θα φτάνουν δύο κόμματα για το σχηματισμό κυβέρνησης. Αδιέξοδο πρώτο, λοιπόν. Ακόμα και παραμένοντες προεδρικοί βουλευτές που στηρίζουν τον Πρωθυπουργό, δεν επαρκούν και η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος, σαφώς και δεν είναι οι καλύτερες.
Είναι πλέον κουραστικό να βλέπεις βουλευτές να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και να επισημαίνουν την λύπη τους που αναγκάστηκαν να πάρουν τόσο δύσκολες αποφάσεις, λες και εκλέχτηκαν μόνο για τα εύκολα. Κάποιοι άλλοι, διαφωνούν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης αλλά στηρίζουν και την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό! Έχουμε σαφέστατα λοιπόν μια κυβέρνηση μειοψηφίας, βαθιά διχασμένη, η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που δεν πιστεύει και που νομοθετεί με την ανοχή μιας ελειποβαρούς και προβληματικής αντιπολίτευσης. Τα προαπαιτούμενα και το νέο μνημόνιο ψηφίστηκαν με την στήριξη της αντιπολίτευσης. Της ίδιας αντιπολίτευσης στην οποία ο Πρωθυπουργός χυδαία επιτίθεται με μόνο σκοπό να συσπειρώσει το εσωτερικό του! Ούτε στα ποιο τρελά του όνειρα δεν το ήλπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ τούτο. Να παίρνει τόσο δύσκολα μέτρα, και η αντιπολίτευση να λέει ΝΑΙ! Σε αυτό το σημείο έρχεται η ρήξη εκ των έσω. Έχουμε συνεπώς μια κυβέρνηση μειοψηφίας, βαθιά διχασμένη, η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που δεν πιστεύει, που νομοθετεί με την ανοχή μιας προβληματικής αντιπολίτευσης και τελικά καταρρέει από τον ίδιο της τον κορμό. Μια κυβέρνηση μειοψηφίας που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει εύκολα ή δύσκολα αυτά τα αδιέξοδα;
Κι ύστερα ήρθαν οι εκλογές. Με τη σκέψη πως θα τον ισχυροποιήσουν. Με το σκεπτικό πως αφού θα έχει «καθαρίσει» το κόμμα από τον εσωκομματικό πόλεμο, θα έχει ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με τους πολίτες, αφού η νέα εντολή θα κολυμπήθρα του Σιλωάμ
Το σενάριο αυτό έχει κάποιες δυσκολίες. Πρώτον, θα πάει την οικονομία ακόμα πίσω. Αυτό το προσπερνάμε όλοι. Κάνουμε ασκήσεις, φιλοσοφούμε και μιλάμε λησμονώντας πως η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και πως προεκλογικά τα πάντα παγώνουν άρα το οικονομικό έτος 2015 είναι ένα χαμένο, ένα απολύτως καταστροφικό οικονομικά έτος.
Είναι πλέον κουραστικό να βλέπεις βουλευτές να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και να επισημαίνουν την λύπη τους που αναγκάστηκαν να πάρουν τόσο δύσκολες αποφάσεις, λες και εκλέχτηκαν μόνο για τα εύκολα. Κάποιοι άλλοι, διαφωνούν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης αλλά στηρίζουν και την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό! Έχουμε σαφέστατα λοιπόν μια κυβέρνηση μειοψηφίας, βαθιά διχασμένη, η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που δεν πιστεύει και που νομοθετεί με την ανοχή μιας ελειποβαρούς και προβληματικής αντιπολίτευσης. Τα προαπαιτούμενα και το νέο μνημόνιο ψηφίστηκαν με την στήριξη της αντιπολίτευσης. Της ίδιας αντιπολίτευσης στην οποία ο Πρωθυπουργός χυδαία επιτίθεται με μόνο σκοπό να συσπειρώσει το εσωτερικό του! Ούτε στα ποιο τρελά του όνειρα δεν το ήλπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ τούτο. Να παίρνει τόσο δύσκολα μέτρα, και η αντιπολίτευση να λέει ΝΑΙ! Σε αυτό το σημείο έρχεται η ρήξη εκ των έσω. Έχουμε συνεπώς μια κυβέρνηση μειοψηφίας, βαθιά διχασμένη, η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που δεν πιστεύει, που νομοθετεί με την ανοχή μιας προβληματικής αντιπολίτευσης και τελικά καταρρέει από τον ίδιο της τον κορμό. Μια κυβέρνηση μειοψηφίας που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει εύκολα ή δύσκολα αυτά τα αδιέξοδα;
Κι ύστερα ήρθαν οι εκλογές. Με τη σκέψη πως θα τον ισχυροποιήσουν. Με το σκεπτικό πως αφού θα έχει «καθαρίσει» το κόμμα από τον εσωκομματικό πόλεμο, θα έχει ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με τους πολίτες, αφού η νέα εντολή θα κολυμπήθρα του Σιλωάμ
Το σενάριο αυτό έχει κάποιες δυσκολίες. Πρώτον, θα πάει την οικονομία ακόμα πίσω. Αυτό το προσπερνάμε όλοι. Κάνουμε ασκήσεις, φιλοσοφούμε και μιλάμε λησμονώντας πως η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και πως προεκλογικά τα πάντα παγώνουν άρα το οικονομικό έτος 2015 είναι ένα χαμένο, ένα απολύτως καταστροφικό οικονομικά έτος.
Δεύτερον, από πουθενά δεν προκύπτει πως η νέα βουλή θα είναι πιο «λειτουργική» από την σημερινή. Αφενός μεν τα προβλήματα συνοχής θα υπάρχουν και πάλι, μιας που θα είναι όπως όλα δείχνουν περισσότερα κόμματα και οι απουσίες θα πληγώσουν την κυβέρνηση και τα σκληρά μέτρα είναι επίσης αναπόφευκτα.
Δεν ξέρει κανείς τι θα βγάλει η κάλπη. Δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό – ιδίως από την κυβερνητική πλευρά – το μέγεθος δυσκολίας που έχουν μπροστά τους. Αν δεν γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος δεν θα γίνουν ούτε οι αναγκαίες υπερβάσεις. Ακόμα και αν ο κ. Τσίπρας κάνει περίπατο, θα πρόκειται για πικρή νίκη. Θα έχει πάρει παράταση κάποιους μήνες θητείας, αλλά με τεράστιο κόστος για την οικονομία, πληγωμένος ενδοπαραταξιακά, και μια νέα μόνιμη πληγή στα αριστερά του.
Μια άλλη λύση μπορεί να είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας με συμμετοχή κομμάτων του «ευρωπαϊκού τόξου». Αυτό θα λειτουργήσει μάλλον θετικά με μια συμφωνία σαν αυτή που έφερε ο κ. Τσίπρας με μεγάλη χρονική διάρκεια, τριών χρόνων ισως και παραπάνω με μια παράταση που θα πάρουμε αφου τα κουκιά δεν βγαίνουν. Με μια ομάδα σοφών και τίμιων εργατών που θα εργαστεί σοβαρά και συντεταγμένα μπορεί να κρατήσει τη χώρα όρθια.
-Είναι πιθανό να συμβεί αυτό;
Δεν ξέρει κανείς τι θα βγάλει η κάλπη. Δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό – ιδίως από την κυβερνητική πλευρά – το μέγεθος δυσκολίας που έχουν μπροστά τους. Αν δεν γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος δεν θα γίνουν ούτε οι αναγκαίες υπερβάσεις. Ακόμα και αν ο κ. Τσίπρας κάνει περίπατο, θα πρόκειται για πικρή νίκη. Θα έχει πάρει παράταση κάποιους μήνες θητείας, αλλά με τεράστιο κόστος για την οικονομία, πληγωμένος ενδοπαραταξιακά, και μια νέα μόνιμη πληγή στα αριστερά του.
Μια άλλη λύση μπορεί να είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας με συμμετοχή κομμάτων του «ευρωπαϊκού τόξου». Αυτό θα λειτουργήσει μάλλον θετικά με μια συμφωνία σαν αυτή που έφερε ο κ. Τσίπρας με μεγάλη χρονική διάρκεια, τριών χρόνων ισως και παραπάνω με μια παράταση που θα πάρουμε αφου τα κουκιά δεν βγαίνουν. Με μια ομάδα σοφών και τίμιων εργατών που θα εργαστεί σοβαρά και συντεταγμένα μπορεί να κρατήσει τη χώρα όρθια.
-Είναι πιθανό να συμβεί αυτό;
-Προσωπικά πιστεύω, όχι.
Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει φιλοσοφία συνεργασιών, ούτε και η ωριμότητα στο πολιτικό σύστημα. Η περισσότεροι των εμπλεκομένων στην πολιτική την αντιμετωπίζουν την πολιτική ως μια πάση θυσία πάλη με την εξουσία για την εξουσία. Η λογική των συναινέσεων είναι άγνωστη, πολύ πςρισσόρτερο για την αριστερά. Η δε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων αντιμετωπίζει την πολιτική με οπαδικούς όρους, ξορκίζει τις όποιες «ατομικές του ήττες», μέσα από την «κομματική νίκη». Με τέτοιες αντιθέσεις και τόση πολιτική «χολή» που έχει χυθεί τελευταία, πως να εξασφαλίσεις συνθήκες έντιμης και αποτελεσματικής συνεργασίας...
Δεύτερον, δεν έχει γίνει ακόμα απολύτως αντιληπτό – ιδίως από την κυβερνητική πλευρά – το μέγεθος της διαχειριστικής δυσκολίας που έχουμε μπροστά μας. Ακόμα μιλάμε περισσότερο για τα κόμματα, τα «ιδεολογικά» τους προβλήματα και τον μεταξύ τους ψηφοθηρικό ανταγωνισμό και δεν μιλάμε καθόλου για το τι έχουμε μπροστά μας. Αν δεν γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος δεν θα γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις. Όπως και αν το δεις το τοπίο μοιάζει με εξίσωση χωρίς λύση. Θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να μας εκπλήξει και πολύ και ευχάριστα δείχνοντας σύνεση αλλά κυρίως διαχειριστική σοβαρότητα. Η οικονομία να δείξει ότι διαθέτει αντισώματα, εναλλακτικές επιλογές και εισπραξημότητα (νόμοι υπάρχουν, τρόπο να εφαρμόζονται δεν βρήκαμε ακόμη). Και τέλος η κοινωνία να αντιδράσει με ομοψυχία και ψυχραιμία στα όσα δύσκολα έρθουν.
Όλο αυτό μοιάζει περισσότερο με ευσεβή πόθο παρά με ενδεχόμενο. Και στην προκειμένη κατάσταση που βρισκόμαστε όταν κάνουμε αναλύσεις δεν πρέπει να είμαστε ούτε αισιόδοξοι, ούτε απαισιόδοξοι. Πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας λοιπόν και απλώς να μείνουμε ρεαλιστές.
Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει φιλοσοφία συνεργασιών, ούτε και η ωριμότητα στο πολιτικό σύστημα. Η περισσότεροι των εμπλεκομένων στην πολιτική την αντιμετωπίζουν την πολιτική ως μια πάση θυσία πάλη με την εξουσία για την εξουσία. Η λογική των συναινέσεων είναι άγνωστη, πολύ πςρισσόρτερο για την αριστερά. Η δε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων αντιμετωπίζει την πολιτική με οπαδικούς όρους, ξορκίζει τις όποιες «ατομικές του ήττες», μέσα από την «κομματική νίκη». Με τέτοιες αντιθέσεις και τόση πολιτική «χολή» που έχει χυθεί τελευταία, πως να εξασφαλίσεις συνθήκες έντιμης και αποτελεσματικής συνεργασίας...
Δεύτερον, δεν έχει γίνει ακόμα απολύτως αντιληπτό – ιδίως από την κυβερνητική πλευρά – το μέγεθος της διαχειριστικής δυσκολίας που έχουμε μπροστά μας. Ακόμα μιλάμε περισσότερο για τα κόμματα, τα «ιδεολογικά» τους προβλήματα και τον μεταξύ τους ψηφοθηρικό ανταγωνισμό και δεν μιλάμε καθόλου για το τι έχουμε μπροστά μας. Αν δεν γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος δεν θα γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις. Όπως και αν το δεις το τοπίο μοιάζει με εξίσωση χωρίς λύση. Θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να μας εκπλήξει και πολύ και ευχάριστα δείχνοντας σύνεση αλλά κυρίως διαχειριστική σοβαρότητα. Η οικονομία να δείξει ότι διαθέτει αντισώματα, εναλλακτικές επιλογές και εισπραξημότητα (νόμοι υπάρχουν, τρόπο να εφαρμόζονται δεν βρήκαμε ακόμη). Και τέλος η κοινωνία να αντιδράσει με ομοψυχία και ψυχραιμία στα όσα δύσκολα έρθουν.
Όλο αυτό μοιάζει περισσότερο με ευσεβή πόθο παρά με ενδεχόμενο. Και στην προκειμένη κατάσταση που βρισκόμαστε όταν κάνουμε αναλύσεις δεν πρέπει να είμαστε ούτε αισιόδοξοι, ούτε απαισιόδοξοι. Πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας λοιπόν και απλώς να μείνουμε ρεαλιστές.
Δορυς/Doris
Κατερίνη 1-9-2015
.JPG)
.JPG)
.JPG)
0 Σχόλια
Kάθε αναγνώστης του kapa-news.gr μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του στα σχόλια, όποιες κι αν είναι αυτές. Ωστόσο κάθε σχόλιο πρέπει να εγκριθεί από τους διαχειριστές της σελίδας, οπότε δημοσιεύεται λίγη ώρα μετά την καταχώρησή του. Τα μόνα σχόλια που απαγορεύονται και άρα διαγράφονται είναι όσα περιέχουν υβριστικές ή προσβλητικές εκφράσεις ή φωτογραφίες, αυτά που γράφονται μόνο για να προκαλέσουν αναταραχή ή προσωπική αντιπαράθεση με άλλους χρήστες (flaming), όσα διαφημίζουν εταιρίες, προϊόντα ή ανταγωνιστικές ιστοσελίδες και βέβαια τα κακόβουλα, βλαπτικά και επαναλαμβανόμενα μηνύματα (spam). Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας!