ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ του προέδρου του "ΒΕΝΙΑΜΙΝ": "Το αναστήσαμε, το μεγαλώσαμε και τώρα δεν μας αφήνουν ούτε καν να το δούμε. Είναι απαράδεκτο!!!"

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ή ΙΔΡΥΜΑΤΑ. Μέρος 2.

ΙΔΡΥΜΑ δροντίδας παιδιών στη Β. Ελλάδα, με τεχνάσματα, απέτρεψε τον Πρόεδρο του ΒΕΝΙΑΜΙΝ να επισκεφτεί για τα 13^α γενέθλιά της έφηβη που μεγάλωσε σε δομή του ΒΕΝΙΑΜΙΝ από τα 6 έως τα 11.5 της χρόνια.

Προχθές, 8/8/17 αναφέρθηκα σε ένα θέμα που έπρεπε να μας απασχολεί σχετικά με τη φροντίδα παιδιών στην Ελλάδα. Πρέπει να επιλέξουμε ένα από τα δύο. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ή ΙΔΡΥΜΑΤΑ;

Αναφέρθηκα επίσης στην ημερίδα που τον Απρίλιο του 2016 ο κ. Στέλιος Κούλογλου Ευρωβουλευτής, οργάνωσε, ημερίδα στις Βρυξέλες με θέμα τη φροντίδα παιδιών στην Ελλάδα. Σε αυτή την ημερίδα μίλησε και ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος. Η ιδέα τα παιδιά να μεγαλώνουν σε οικογενειακό περιβάλλον όχι σε ιδρύματα συζητήθηκε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα στα επόμενα 50 χρόνια!!!  Όσες φορές και αν προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τον κ. Κούλογλου, νομίζοντας ότι θα τον ενδιέφερε η επαφή με Πρόεδρο ενός φορέα που εφάρμοζε μία μέθοδο ίσως λιγάκι σαν αυτήν που είχε στο μυαλό του, ΠΟΤΕ δεν βρήκε την ώρα να επικοινωνήσει μαζί μου, ενώ ο κ. Χρυσόγονος μας προσκάλεσε και μας δέχτηκε στο γραφείο του στη Θεσσαλονίκη και τον ευχαριστούμε.

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ – το ΠΑΙΔΙ.

Σε φορείς φροντίδας παιδιών το ΠΑΙΔΙ  πρέπει να έχει την προτεραιότητα. Ύστερα από 23.5 χρόνια στον κλάδο φροντίδας παιδιού σε ιδρύματα στην πατρίδα μας αμφιβάλλω πλέον αν προτεραιότητα είναι το παιδί και όχι το συμφέρον. Για παράδειγμα, τι συμβαίνει ακόμα και με υιοθεσίες όπου χρειάζονται περίπου πέντε χρόνια να τελειώσει μια διαδικασία. Γιατί ακόμα και σήμερα διαδίδεται ότι «αν έχεις 30.000€ μπορείς να έχεις ένα βρέφος αύριο το πρωί; Και αυτά που λέγονται για ιστορίες του παρελθόντος και του παρόντος για «αγοραπωλησίες» παιδιών γιατί συνεχίζονται;  Με προσωπική παρέμβασή μου ένα από τα παιδιά της ΑΓΚΑΛΙΑΣ  μεγαλώνει σήμερα μετά από τελική δικαστική απόφαση με γονείς που το αγαπούν.  Στις 5/5/17, μια «κοπελίτσα» Κοινωνική Λειτουργός ενός ιδρύματος, γνωρίζοντας το «κατόρθωμά» μου είπε κατάμουτρα. «Ήσασταν πολύ τυχερός που κάνατε την υιοθεσία». Γιατί χρειάζεται να θεωρούμε κατόρθωμα προσπάθειες  για το αυτονόητο; Τη λέξη «αγάπη» οι ΚΛ τη γνωρίζουν; Πρέπει να γνωρίζετε ότι μερικοί «κοινωνικοί Λειτουργοί» στην Ελλάδα πιστεύουν ότι η γη μας περιστρέφεται γύρω από αυτούς.

Είμαι περήφανος ότι η «ΑΓΚΑΛΙΑ για το ΠΑΙΔΙ» του ΒΕΝΙΑΜΙΝ λειτούργησε με πρότυπα ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ για πέντε χρόνια, (2010 – 2016) δομή την οποία Κοινωνικοί Λειτουργοί της Περιφέρειας κατόρθωσαν να κλείσουν, γιατί απλά ήθελαν να εφαρμοστούν όλο όσα αφορούν σε ιδρύματα, με ένα ασαφή νόμο.  Οι ΚΛ αγνόησαν ότι λειτουργούσαμε με κρατική άδεια και ότι τα περισσότερα «σχήματα» φροντίδας παιδιών στην πατρίδα μας λειτουργούν ΧΩΡΙΣ άδεια!! Ας κλείσουν αυτά πρώτα. Μου έχουν πει φίλοι ότι ίσως οι αυτοί οι λίγοι ΚΛ να έχουν το δικό τους συμφέρον. Ίσως… Εσείς τι νομίζετε;

Στη φροντίδα παιδιών έκανα ότι μπορούσα να φέρω κάτι καινούριο και να το εφαρμόσω ακόμα και λειτουργώντας παράτυπα, ποτέ όμως παράνομα. Δεν προέβαλα τον εαυτό μου αλλά το έργο του ΒΕΝΙΑΜΙΝ και είμαι περήφανος ότι μετά από 23.5 χρόνια λειτουργίας του ΒΕΝΙΑΜΙΝ πολλοί δεν ξέρουν καν το επίθετό μου…

Ο λόγος που κάνω αυτές τις αναρτήσεις στο διαδίκτυο είναι γιατί μετά την περιπέτεια υγείας μου με τον καρκίνο γνωρίζω ότι ίσως δεν μου μένει πολύς ακόμα χρόνος γιατί ο καρκίνος ΠΟΤΕ δεν φεύγει, όμως πιστεύω στο Θεό και περιμένω τη δική Του ετυμηγορία.

Σήμερα θα αναφερθώ σε μερικά γεγονότα που ίσως μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε γνώμη αν είναι καλύτερο για ένα παιδί να μεγαλώνει σε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ περιβάλλον  ή σε ΙΔΡΥΜΑ κάτω από την επίβλεψη «ειδικών».

Ήταν στις 10/12/2010 και στην άλλη άκρη του τηλεφώνου είναι μια εισαγγελέας από πόλη της Β. Ελλάδος που με πληροφορεί ότι πρέπει άμεσα να αφαιρέσει την κηδεμονία ενός μικρού εξάχρονου κοριτσιού και να την αναθέσει σε δομή φροντίδας παιδιών και μου ζητάει αν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στην «ΑΓΚΑΛΙΑ για το ΠΑΙΔΙ» του ΒΕΝΙΑΜΙΝ. ΣΥΜΦΩΝΩ. Την ίδια μέρα συναντάμε ένα καταπληκτικό κοριτσάκι που για έξη μήνες γέμισε το σπίτι μας με τρέλες και χαρές, σε χώρο με άδεια από την πολιτεία, μια πόντια καπάτσα, που μετά από έξη μήνες μεταφέρθηκε σε άλλο σπίτι του ΒΕΝΙΑΜΙΝ (δίπλα στο δικό μας σπίτι) όπου φροντίσαμε 4 παιδάκια, που ήρθαν στη δομή μετά από απόφαση της εισαγγελίας. (Φωτογραφία της 10/12/2010 με τη μικρή στην πλάτη μου).

Πέρασαν χρόνια και δημιουργήθηκε μια εξαίρετη επικοινωνία μεταξύ του κοριτσιού και του «μπαμπά». (Δείτε ένα «μήνυμα» από το κοριτσάκι στον «μπαμπά» πριν περάσει ούτε ένας χρόνος.)

Πέρασαν πέντε χρόνια φροντίδας της μικρής και άλλων τριών παιδιών, και οι Κοινωνικοί Λειτουργοί της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας άρχισαν τα παιγνίδια τους και η δομή έκλεισε.

Ένα από τα παιδιά μας, 6χρονο αγοράκι, υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι ενώ τα τρία κορίτσια μας μεταφέρθηκαν στις 4/3/2016 σε γνωστό ίδρυμα.

Από τότε, με τη σύζυγό μου επισκεπτόμαστε τα παιδιά σε κάθε σημαντική γιορτή, όπως γιορτές και γενέθλια.

Υπάρχει στο ίδρυμα μια «Επιστημονική Επιτροπή» που κάθε τόσο δημιουργεί προβλήματα στην επικοινωνία μας με τα παιδιά. Η «Επιστημονική Επιτροπή» πρέπει να ξέρετε ότι θεωρεί την ομάδα ως το πραγματικό κέντρο της γής. Φαντάζομαι ότι έχει ήδη αποφασίσει ότι ΔΕΝ θα ξαναδώ τα κορίτσια μου.

Γεγονός 1ο.  Το καλοκαίρι του 2016 ζήτησα από την Πρόεδρο του ιδρύματος, με τη σύζυγό μου να πάρουμε για λίγες μέρες στις διακοπές μας το 9χρονο κοριτσάκι που είχε ζήσει μαζί μας για 5 χρόνια, η Πρόεδρος θεώρησε ότι θα έκανε καλό στο παιδί και μου ζήτησε να απευθυνθώ στον Διευθυντή του ιδρύματος ώστε να αποφασιστεί από την «Επιστημονική Επιτροπή». Αυτό και έκανα, ο Διευθυντής μου είπε ότι το ζήτημα θα συζητηθεί την επόμενη βδομάδα και θα μου ανακοινωθεί η απόφαση.  Ακόμα περιμένουμε την απόφαση της Επιτροπής.

Γεγονός 2^ο.  Στις 23 Νοεμβρίου 2016, δικαστήριο της Θήβας εκδίδει τελική απόφαση υιοθεσίας του μικρού μας 6 χρονου αγοριού που ζούσε μαζί μας στην «ΑΓΚΑΛΙΑ για το ΠΑΙΔΙ», σε ένα καταπληκτικό ζευγάρι. Λίγες μέρες αργότερα οι νέοι γονείς του αγοριού καταθέτουν αίτηση στο εν λόγω ίδρυμα να υιοθετήσουν ΚΑΙ την 9χρονη αδελφή του η οποία είναι ένα από τα τρία κορίτσια του ΒΕΝΙΑΜΙΝ που στις 4/3/16 είχαν μεταφερθεί στο ίδρυμα. Τι λέτε, υπάρχει κανένας λογικός ανάμεσά μας ή κάποιος «ειδικός» που δεν θα συναινούσε σε αυτή την αίτηση να μεγαλώσουν δύο αδελφάκια στην ίδια οικογένεια; Υπάρχει άνθρωπος με αγάπη που θα στερούσε σε δύο αδελφάκια να μεγαλώνουν μαζί σε μία οικογένεια; Και όμως αυτό το ίδρυμα ΔΕΝ συναίνεσε,  και τελικά μετά από συνεχείς δυσκολίες η υιοθεσία ακυρώθηκε. ΜΠΡΑΒΟ στις «Επιστημονικές Επιτροπές»  για το κατόρθωμά τους. Ξέρετε γιατί το έκανε; Διότι για κάθε παιδί που βρίσκεται σε ίδρυμα υπάρχει κρατική επιχορήγηση και οι «ειδικοί» έχουν το μισθό τους. Φαντάζομαι ότι αυτά τα θέματα τα χειρίζονται οι «Επιστημονικές Επιτροπές»  των ιδρυμάτων μας. Είμαι σίγουρος ότι η Πρόεδρος του εν λόγω ιδρύματος που νοιάζεται για το καλό των παιδιών θα συναινούσε με μεγάλη χαρά. Μήπως όμως οι «Επιστημονικές Επιτροπές»  έχουν αποφασίσει ότι τους Προέδρους δεν της πέφτει λόγος;

Γεγονός 3^ο. Στις 5 Μαΐου 2017, με τη σύζυγό μου βρεθήκαμε στο ΙΔΡΥΜΑ για να επισκεφτούμε τα τρία κορίτσια μας για τα γενέθλια ενός από αυτά. Περάσαμε μια πολύ όμορφη ώρα με τα κορίτσια στην παρουσία της Κ. Λειτουργού του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ. (Μη με ρωτάτε γιατί χρειάζεται να είναι παρούσα ΚΛ σε συνάντηση Προέδρου του ΒΕΝΙΑΜΙΝ, με τα παιδιά που είχε φροντίσει για πάνω από 5 χρόνια. Είναι μια απαράδεκτη κίνηση που δηλώνει πολλά για την Επιστημονική Επιτροπή  του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ. Όλα πήγαν πολύ ωραία. Η ΚΛ μου είπε κάποια στιγμή ότι η Επιστημονική Επιτροπή του ιδρύματος ζήτησε να με συναντήσει. Απάντησα ότι είμαι στη διάθεσή της να συζητήσω οποιοδήποτε θέμα, οποιαδήποτε στιγμή, σκεπτόμενος ότι η πρόσκληση θα ερχόταν για την επόμενη ίσως βδομάδα. Η πρόσκληση δυστυχώς δεν ήρθε ούτε τον Μάιο ούτε τον Ιούνιο ούτε και τον Ιούλιο και είμαστε τώρα στον Αύγουστο.

Γεγονός 4^ο. Σήμερα είναι τα 13^α γενέθλια του κοριτσιού μας, μια μέρα πριν τα δικά μου και από το 2011 τα γιορτάζαμε μαζί. Είναι μια πανέμορφη έφηβη, δραστήρια, πρώτη σε όλα.  Της ευχόμαστε χρόνια πολλά και να έχει μια καλή συνέχεια και σταδιοδρομία στη ζωή της.  

Στις 2 Αυγούστου 2017, μίλησα τηλεφωνικά με την ίδια Κοινωνική Λειτουργό για επίσκεψη στο ΙΔΡΥΜΑ με τη σύζυγό μου στις 10 Αυγούστου στα 13 γενέθλια της μικρής και για να δούμε και τα άλλα δύο κορίτσια μας. Η ΚΛ μου απάντησε ότι «δεν μπορείτε να δείτε τα παιδιά, έως ότου έχετε συνάντηση με την Επιστημονική Επιτροπή». Της απάντησα πολύ ενοχλημένος για την αντιμετώπιση, ότι είχα δώσει τη συγκατάθεσή μου στις 5/5/2017 για συνάντηση με την Επιστημονική Επιτροπή η οποία δεν με έχει καλέσει εδώ και τρεις μήνες. Αυτός ο λόγος να μη δω ένα από τα παιδιά μου, μας φάνηκε εντελώς παράλογος. Αλλά αυτή είναι η Επιστημονική Επιτροπή και κάνει ότι θέλει.

Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με το Διευθυντή αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα λόγω αδείας του.

Στις 3/8/17 μίλησα τηλεφωνικά με την Πρόεδρο του Ιδρύματος με την οποία γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και υπάρχει αλληλοσεβασμός γι’ αυτό που επιτελούμε και οι δυο μας με έναν ιδιαίτερο ανιδιοτελή τρόπο. Συμφωνήσαμε σε βασικές θέσεις και μου ζήτησε να τηλεφωνήσω πάλι την ίδια ΚΛ και να της αναφέρω ότι: «Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιου είδους εκκρεμότητες. Πρέπει να βρεθεί λύση». Σωστή η Πρόεδρος.

Τηλεφώνησα την ΚΛ και η αντιμετώπιση με ξάφνιασε. Η ΚΛ, ένα «παιδαρέλι» υποθέτω 23 ετών, μου απάντησε απότομα ότι η απάντηση θα δοθεί όταν όλοι επιστρέψουν από τις διακοπές τους, μάλλον στα τέλη Αυγούστου, και δεν συζητούσε ΚΑΜΙΑ πιθανότητα να λάβει υπόψη της την «προτροπή» της Προέδρου του ιδρύματος. Μπράβο της. Πρέπει να έχει μεγάλο θράσος  να περιφρονεί με τέτοιο τρόπο προτροπές της Προέδρου του ιδρύματος για το οποίο εργάζεται. Όπως φαίνεται μερικές «Επιστημονικές Επιτροπές» δρουν και λειτουργούν πάνω από Προέδρους και Διοικητικά Συμβούλια.

Με ευθύνη και απόφαση της «Επιστημονικής Επιτροπής» του εν λόγω ιδρύματος, λοιπόν, δεν θα γιορτάσουμε τα 13^α γενέθλια της αγαπημένης μας μαζί της γιατί ΕΤΣΙ αποφασίζει και διατάσει η «Επιστημονική Επιτροπή». Τελεία και παύλα και μην τολμήσει κάποιος να σχολιάσει αποφάσεις της επιτροπής…

Από προσωπική μου πείρα γνωρίζω ότι η επικοινωνία με τα κορίτσια μας είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά μας γιατί για κάποιον που μεγαλώνει σε ΙΔΡΥΜΑ οι προκλήσεις της κοινωνίας θα είναι τεράστιες και αυτό που χρειάζονται αυτά τα παιδιά είναι αγάπη, ελπίδα και υποστήριξη από όλους μας. (Δείτε και το πρωτοσέλιδο του τεύχους του ΒΕΝΙΑΜΙΝ που αναφέρει «Θα είναι για πάντα αυτά τα τρία η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη… και από αυτά το πιο σπουδαίο είναι η Αγάπη» το οποίο αφιερώνω στα πάνω από 1300 παιδιά που μέχρι σήμερα φρόντισε ο ΒΕΝΙΑΜΙΝ, και αυτά που συνεχίζει να φροντίζει μέσω των σημερινών  προγραμμάτων του.  

Μετά από 23.5 χρόνια στον κλάδο φροντίδας παιδιού στην Ελλάδα αμφιβάλλω πλέον αν η προτεραιότητα φροντίδας παιδιών στα ΙΔΡΥΜΑΤΑ είναι το παιδί και όχι το συμφέρον.

Τα συμπεράσματα είναι  του καθενός μας.

Τι επιλέγουμε λοιπόν. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ  ή ΙΔΡΥΜΑΤΑ;

Χάρης Αναστασίου

Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Παιδιών ΒΕΝΙΑΜΙΝ

www.harrya1944@gmail.com