Θανάσης Κουρλαμπάς: «Παραμένουμε μια αντιφατική κοινωνία ανθρώπων και πολιτών»

Αποκλειστική συνέντευξη του ηθοποιού Θανάση Κουρλαμπά στο δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση 

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι Έλληνας ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου και ηθοποιός φωνής. Είναι πτυχιούχος Κοινωνιολογίας και Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και αριστούχος απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης «Θεμέλιο» του Νίκου Βασταρδή. Έχει πάρει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, αλλά και έχει ασχοληθεί με τη μεταγλώττιση τηλεοπτικών σειρών, κινουμένων σχεδίων, κινηματογραφικών ταινιών (κάποιων εκ των οποίων έχει κάνει και την σκηνοθεσία) και ντοκιμαντέρ. Έχει κάνει σπικάζ και διαφημίσεις για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», «12 Ένορκοι» και «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», είναι τα τρία θεατρικά έργα στα οποία πρωταγωνιστεί τη φετινή χρονιά στην Αθήνα.

Ποια είναι η πιο χαρακτηριστική χριστουγεννιάτικη ανάμνηση των παιδικών σας χρόνων, με πρόσωπα και καταστάσεις, από την ιδιαίτερη πατρίδα σας, την Καλαμάτα;

Πολύ μικρός, η προσμονή του πρωινού της παραμονής που θα χτυπήσει η πόρτα για τα πρώτα κάλαντα. Αργότερα, εγώ να ντύνομαι ζεστά για να βγω στη γειτονιά να «τα πω» με τη σειρά μου. Τα μελομακάρονα της μητέρας μου. Φυσικά το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Και τόσα πόσα!…

Πρόσφατα κάνατε αυθόρμητα outing την ενασχόληση του μικρού σας γιου με το μπαλέτο. Πόσο απέχουμε ακόμα, ως κοινωνία και ως λαός από την αποδοχή του αυτονόητου, του διαφορετικού και του μη στερεοτυπικά συνηθισμένου, για να μην αποτελεί κάτι αντίστοιχο δημοσιογραφικά είδηση, που να χρειάζεται εκλογίκευση;

Παραμένουμε μια αντιφατική κοινωνία ανθρώπων και πολιτών. Βαθιά συντηρητικοί σε πολλά και άκρως προοδευτικοί σε άλλα τόσα. Πώς το καταφέραμε κι εξακολουθούμε να το καταφέρνουμε αυτό είναι ακόμα ένα ελληνικό «επίτευγμα»! Πράγματι εισπράττω και όχι μόνο στα λόγια, εκεί άλλωστε είναι εύκολο το πεδίο, αλλά στις βαθιές αντιλήψεις και συμπεριφορές ανθρώπων -ακόμη και δασκάλων!- τη γνώμη πως αντί για μπαλέτο καλύτερα θα ήταν να έστελνα το γιο μου ποδόσφαιρο. Μα είναι ταλαντούχο παιδί στον κλασικό χορό και όχι στην μπάλα! Τι να κάνουμε τώρα; Πέρα από τα αστεία, έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμη όλοι μας για να τολμήσουμε να χρήσουμε την κοινωνία μας ανοιχτόμυαλη σε τέτοιου είδους αντιλήψεις! Ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον, να είμαστε ευγενικοί με τον άλλον. Αυτό ούτε πολύ δύσκολο είναι ούτε μακριά από τις δυνατότητές μας.

Ποια είναι η πιο δημιουργική ενασχόληση/δραστηριότητα με τα παιδιά σας, που επιθυμείτε ν’ απολαύσετε τα ερχόμενα Χριστούγεννα, εκτός φυσικά από την οικογενειακή παρακολούθηση της παράστασης στην οποία θα πρωταγωνιστήσετε;

Θα τους περιμένω με λαχτάρα στην παράσταση μια και δυο και τρεις φορές και μετά όλοι μαζί ψώνια, βόλτα-περπάτημα στο Θησείο, φαγητό στο μαγειριό του Ψυρρή!!

Η θεατρική παράσταση για παιδιά και μεγάλους, που… νιώθουν παιδιά, φιλοδοξεί ν’ αποτελέσει μία χριστουγεννιάτικη υπερπαραγωγή, «με 10μελή θίασο, επιβλητικά σκηνικά και κοστούμια εποχής, ατμοσφαιρικούς φωτισμούς και 3d». Τελικά, οδεύουμε, στο χώρο του θεάτρου έστω, στο δρόμο της μεταμνημονιακής Ελλάδας, με θετικές προεκτάσεις για τη θεατρική σκηνή και τους δημιουργούς της;

Η αλήθεια είναι πως διαφαίνεται στον ορίζοντα μια χαλάρωση των φόβων και των ορίων που βάζουν οι παραγωγοί στην επένδυση των παραστάσεων, τόσο σε χρήματα όσο και σε διάθεση! Θέλω να πιστεύω και να ελπίζω πως η μηχανή θα πάρει πάλι μπροστά και θα δούμε όλο και περισσότερες καλοστημένες και συνεπείς δουλειές. Το σίγουρο είναι πως κρίση-ξεκρίση, το θέατρο σ’ όλες του τις μορφές και φόρμες αποτελεί βαθιά ανάγκη των ανθρώπων και πάντα θα βρίσκει τους τρόπους να πραγματώνεται.

Υποδύεστε το θρυλικό Εμπενίζε Σκρουτζ. Υποθετικά, αν ρωτήσετε στο δρόμο εκατό παιδιά, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, για το πού πάει το μυαλό τους, όταν ακούν τη λέξη «Σκρουτζ», πόσα θα σας απαντήσουν τον ήρωα του Καρόλου Ντίκενς και πόσα τη γνωστή ιστοσελίδα σύγκρισης τιμών προϊόντων καταστημάτων της ελληνικής αγοράς;

Θέλω να πιστεύω πως η συγκεκριμένη μαγευτική και τόσο πασίγνωστη ιστορία του γεροτσιγκούνη -τόσο στα λεφτά όσο και στα αισθήματα-, Εμπενίζερ Σκρουτζ, είναι τόσο συνδεδεμένη με τα Χριστούγεννα που οι περισσότεροι γονείς κάτι ελάχιστο θα έχουν πει στα παιδιά τους. Άρα οι πιθανότητες να είναι κάπως ενημερωμένα είναι αυξημένες, δε νομίζετε; Άλλωστε το σήμα κατατεθέν της ιστοσελίδας αυτής είναι…το καπέλο του Σκρουτζ!

Ο συγγραφέας επισημαίνει στον πρόλογο του έργου «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία»: «Μακάρι να μας στοιχειώσει για πάντα». Υπάρχει κάτι που σας έχει στοιχειώσει και συνεχίζει μέχρι σήμερα;

Ο θάνατος κάποιων δικών μου ανθρώπων και οι μνήμες του μεγάλου σεισμού της Καλαμάτας που τον έζησα ως έφηβος. Αυτά ως αρνητικό στοίχειωμα. Από «θετικά» στοιχειά… άλλο τίποτα, όλη μου η ζωή! Μνήμες, οικογένεια, φίλοι, ρόλοι και τόσα και τόσα!…

Ως μετρ της μεταγλώτισσης στην Ελλάδα, εκτιμάτε ότι οι μεταγλωτίσσεις των μεγάλων παιδικών παραγωγών είναι ποιοτικά αντίστοιχες του εξωτερικού;

Θα τολμούσα να πω… ελάχιστα καλύτερες! (μη και δεν παινέψουμε το σπίτι μας, σωστά;) Το λέω, γιατί είναι τόσο πιεστικό το πλαίσιο που γίνεται η δουλειά πια (χρονοδιαγράμματα-απαιτήσεις και παρεμβάσεις των ξένων στην ελληνική μετάφραση και προσαρμογή, ελάχιστες πρόβες,...), που το τελικό αποτέλεσμα της ελληνικής μεταγλώττισης -ιδίως των ταινιών- φτάνει σε υψηλά επίπεδα αρτιότητας. Είμαστε υπερήφανοι γι΄αυτό.

Ως λάτρης της ροκ μουσικής, ποιες ελληνικές μπάντες, παλιές και νέες, θα προτείνατε, μουσικά και στιχουργικά, στους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας;

Αισθάνομαι κάπως άβολα έως και άσχημα μ’ αυτήν την ερώτηση, γιατί αν και όντως αθεράπευτα ροκάς… έχω κολλήσει στα περασμένα!! Ελάχιστες γνώσεις και ακούσματα έχω για τη σύγχρονη ροκ σκηνή, ξένη και εγχώρια! «Ναι», ντρέπομαι και το ομολογώ αλλά μετά τους Deep Purple, Led Zeppelin, Pink Floyd, Blue Oyster Cult, Παύλο Σιδηρόπουλο και Τρύπες, δεν «κατάφερα» ν’ αφεθώ παραπέρα! Ελπίζω οι αναγνώστες σας να μου το… συγχωρέσουν!

Λαμβάνω την τιμή να συνεντευξιάζομαι μ’ έναν από τους ελάχιστους εναπομείναντες Έλληνες ηθοποιούς, χωρίς profile στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιγράψτε τη ζωή χωρίς profile, χωρίς φόβο αλλά με πάθος.

Είναι αλήθεια πως έχω μείνει πολύ πίσω στον αγώνα δρόμου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν και κατανοώ πλήρως τα οφέλη τους και τη δυναμική τους παρουσία στην επικοινωνία των ανθρώπων -σε κάπως… τρομακτικό πια βαθμό!- δεν ένιωσα ποτέ ιδιαίτερα την ανάγκη να μπω σ’ αυτήν την λογική. Αντιλαμβάνομαι τον πολύτιμο χρόνο για τα πράγματα που μου λείπουν και τους λείπω, λόγω δουλειάς, που αρνιέμαι πεισματικά να αφιερώνω χρόνο σ’ άλλα, μεταξύ των οποίων και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«12 ένορκοι» επί σκηνής, «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» και «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» προσεχώς. Διανύετε την πιο δημιουργική θεατρική περίοδο της ζωής σας ή είναι επιτακτική η ανάγκη της επιβίωσης για έναν ηθοποιό με οικογένεια της γενιάς σας;

Η αλήθεια είναι πως η γενικότερη κρίση άφησε λαβωμένο και το δικό μας κλάδο. Πολλοί είναι οι ηθοποιοί που δυσκολεύονται και οι περισσότεροι κάνουμε διπλές και τριπλές δουλειές για να αντεπεξέλθουμε. Αυτή είναι η μισή απάντηση. Η άλλη μισή ήδη ενυπάρχει στην ερώτησή σας. Είναι πως ναι, αισθάνομαι τυχερός που η Κωνσταντίνα μου έχει ανοίξει φέτος τρεις μοναδικούς δρόμους θεατρικής ευτυχίας! Τρεις σπουδαίοι ρόλοι και τρία θαυμαστά έργα. Αισθάνομαι ευνοημένος που έχω την ευκαιρία ν’ αναμετρηθώ με τόσο σπουδαία κείμενα και ρόλους. Και εδώ είναι που θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές αυτών των παραστάσεων, τους ηθοποιούς, την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, που μ΄εμπιστεύτηκε σ’ όλα αυτά, την Άντζυ Νομικού, που έχει αναλάβει την προώθηση και γενικά όλους όσοι αποτελούν την επιτυχημένη αυτή αλυσίδα…