Αναθεώρηση του Συντάγματος «a lacarte» (άρθρο της κ. Άννας Μάνης-Παπαδημητρίου)

Σημείο έντονης αντιπαράθεσης, εν μέσω Συνταγματικής Αναθεώρησης, αποτελεί η διαφωνία που διατυπώνει η Νέα Δημοκρατία και όχι μόνο, αναφορικά με το ζήτημα του περιεχομένου των αναθεωρητέων διατάξεων.

Είναι σαφές, από το κείμενο της διάταξης του άρθρου 110 του Συντάγματος, ότι η προτείνουσα (σημερινή) Βουλή, αποφασίζει μόνο για την ατζέντα της Αναθεώρησης, με άλλα λόγια ποιες διατάξεις θα αναθεωρηθούν και όχι ποιο θα είναι το περιεχόμενο τους, αρμοδιότητα που έχει η Αναθεωρητική (επόμενη) Βουλή.

Η αντίθετη ερμηνεία, θα στερούσε κατ΄ουσίαν κάθε αρμοδιότητα της Αναθεωρητικής Βουλής, αφού κατ΄αυτόν τρόπο θα περιοριζόταν η εξουσία της, στην επικύρωση και μόνο, ειλημμένων αποφάσεων, ερμηνεία όμως που δεν βρίσκει έρεισμα στη ratio της διάταξης και δεν είναι σε συμφωνία με το γράμμα και το πνεύμα αυτής. Είναι σαφές, ότι ο συντακτικός νομοθέτης διασφάλισε την ορθότητα των επιλογών και την επίτευξη πραγματικής ευρείας συναίνεσης, διαχέοντας τις αρμοδιότητες σε δύο Κοινοβουλευτικές Περιόδους.

Την τελευταία δε ερμηνεία, υπαγορεύει, πέρα από τις επιστημονικές προσεγγίσεις με τις μεθόδους ερμηνείας του Συντάγματος και η απλή λογική, που οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ο συντακτικός νομοθέτης, με τη θέσπιση και τη διατύπωση της παρ. 3 του άρθρου 110 Σ.( αρμοδιότητες Αναθεωρητικής Βουλής), εκχωρεί και στις δύο Βουλές, ισοδύναμες αρμοδιότητες, άλλως δεν θα ετίθετο καν η 3η παράγραφος.

Αυτή είναι εξάλλου και η πεμπτουσία της δημοκρατίας! Να αποφασίζει, με την παρεμβολή των εκλογών, το εκλογικό σώμα, το οποίο θα διαμορφώσει με την ετυμηγορία του, τη σύνθεση της Αναθεωρητικής Βουλής, αφού κρίνει τις προτάσεις της προτείνουσας Βουλής.

Τέλος, η επίκληση από τον εισηγητή του Σύριζα, της υπ΄αριθμ. 11/2003 απόφασης του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ), δεν δίνει έρεισμα στη «βολική» ερμηνεία, ότι η προτείνουσα Βουλή αποφασίζει και για το περιεχόμενο των διατάξεων, αφενός διότι το ΑΕΔ δεν είναι Συνταγματικό Δικαστήριο, με αρμοδιότητα τον αυθεντικό έλεγχο του Συντάγματος και της Κοινοβουλευτικής διαδικασίας της Συνταγματικής Αναθεώρησης, αφετέρου, διότι οι αρμοδιότητές του, είναι συγκεκριμένες και δεν περιλαμβάνεται σ΄αυτές ο εν λόγω έλεγχος (άρθρο 100 Σ.)

Εξάλλου, η σχετική κρίση της απόφασης έχει διηγηματικό χαρακτήρα στο κείμενο και εμπεριέχεται σε δευτερεύουσα πρόταση αυτής.

Ας ελπίσουμε, ότι η Κυβέρνηση του Σύριζα, δεν θα προσαρμόσει, αν όχι αλλοιώσει «κατά το δοκούν», μια ύψιστη, αμιγώς εσωτερική Κοινοβουλευτική διαδικασία, με πλείστες συνέπειες στην εξέλιξη της χώρας και στις ζωές των πολιτών.

Άννα Μάνη-Παπαδημητρίου
Νομικός
π. βουλευτής Πιερίας