Ανάσες ζωής για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις – Όλα είναι εφικτά με κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας (του Σάββα Χιονίδη)

Ένα πρόβλημα που αφορά δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες, κυρίως ιδιοκτήτες μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής επιχειρηματικότητας και της κοινωνίας μας. Μία ατυχία, μία λανθασμένη επιχειρηματική επιλογή κρατά ομήρους δικαίους και αδίκους χωρίς διακρίσεις, χωρίς να μπορούν να διεκδικήσουν μία δεύτερη ευκαιρία και να ξαναφτιάξουν με γερά θεμέλια την ζωή τους.

Για τους επαγγελματίες οι οποίοι έχουν παγιδευτεί στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ «άδικα», είναι επιβεβλημένη η ανάγκη να τους δοθεί μία ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, όπως και με τον νέο πτωχευτικό κώδικα, όταν επιχειρηματίες πτωχεύουν, μετά την ρευστοποίηση της περιουσίας για την αποπληρωμή μέρους των οφειλών τους, απαλλάσσονται από κάθε οφειλή τους 36 μήνες μετά την κήρυξη της πτώχευσης και είναι σε θέση πλέον να διεκδικήσουν και να προσπαθήσουν ξανά για την επιχείρηση τους.

Στην ίδια λογική χρειάζεται μια βαθιά τομή για να αποδεσμευτούν οι επαγγελματίες από τα «δεσμά του Τειρεσία». Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και ανέφικτο. Σαφώς και όχι ανεξέλγκτα αλλά με προυποθέσεις, κριτήρια και ασφαλιστικές δικλείδες. Να υπάρξει «ξεκαθάρισμα» και «φιλτράρισμα» των υγειών και συνεπών από τους κατά σύστημα «απατεώνες».

Αρχή μας είναι η ενίσχυση και στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Στόχος οι «άτυχοι επιχειρηματίες» που υφίστανται τις δεσμεύσεις του ΤΕΙΡΕΣΙΑ να ξαναγίνουν ισότιμοι με τους άλλους, να μπορούν να ορθοποδήσουν χρησιμοποιώντας όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία που το ίδιο το κράτος έχει οργανώσει προκειμένου να στηρίξει την επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα σήμερα. Οπως το ΤΕΠΙΧ2 και άλλα προγράμματα με την εγγυοδοσία του κράτους που όμως αποκλείουν εκείνους που δεσμεύονται από τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ.

Σίγουρα θα έχει δημοσιονομική επιβάρυνση αλλά θα απελευθερώσει πλειάδα εγκλωβισμένων σήμερα επιχειρηματικών δυνάμεων, θα δώσει δεύτερη ευκαιρία στους συνεπείς και άτυχους επαγγλματίες και θα τονώσει την επαναλειτουργία των μικρών και πολύ μικρών επαγγλματιών που αποτελούν και την καρδιά της κοινωνίας μας.

Δυστυχώς οι περισσότερες μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις σήμερα δεν είναι bankable δηλ δεν έχουν αξιοληπτική ικανότητα από το τραπεζικό σύστημα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να χρηματοδοτηθούν και να ενταχθούν σε προγράμματα ενίσχυσής τους. Έτσι δεν τυγχάνουν της βοήθειας και των ευεργετημάτων που τους είναι αναγκαία για την διατήρηση τους στην «αγορά», έχοντας να αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας και ελεύθερου ανταγωνισμού. Μία εκτίμηση για τον αριθμό αυτών των επιχειρήσεων μπορεί να αγγίζει τις 700.00.

Σε συνεργασία με τον Τραπεζικό Κλάδο, τα Επιμελητήρια και τους παραγωγικούς φορείς είμαι βέβαιος πως μπορεί να υπάρξει με κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας, κατάλληλη ρύθμιση και να δοθεί ανάσα στην ελληνική αγορά, στον μικρό και πολύ μικρό επαγγελματία που ιδιαίτερα με τις σημερινές συνθήκες της πανδημίας έχει πληγεί, παρά τα μέτρα και τις ενισχύσεις που δόθησαν από την Κυβέρνηση (πρόγραμμα ΓΕΦΥΡΑ, ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΑ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ, ΗΡΑΚΛΗΣ 1, ΤΕΠΙΧ, επιδοτήσεις ενοικίου, χρηματοδότηση εως 25.000 ευρώ κ.λπ.).

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ο πυρήνας του μετασχηματισμού του παραγωγικού μοντέλου που χρειάζεται η χώρα θα καταστήσει δυνατή την απορρόφηση Ευρωπαικών Πόρων από το ταμείο Ανάκαμψης. Το CLUSTERING, οι συνεταιριστικές κοινωνικές επιχειρήσεις είναι σύγχρονες μορφές δυνητικού μετασχηματισμού που βοηθούν τους συγκεκριμένους μικρούς επαγγελματίες στην προσαρμογή και ένταξη τους στα επιχειρηματικά εργαλεία. Τα clusters είναι ιδιαιτέρως σημαντικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς τους δίνουν τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες της αγοράς και να υπερκεράσουν ένα πλήθος δυσκολιών και προβλημάτων που θα αντιμετώπιζαν, στην περίπτωση που θα δραστηριοποιούνταν μόνες τους και θα λειτουργούσαν μεμονωμένα.

Ο μικρός και μικρομεσαίος επαγγελματίας είναι ζωντανός αλλά δεν μπορεί καθότι πνίγεται από την έλλειψη ρευστότητας της αγοράς και τον αποκλεισμό του από ενισχύσεις. Είναι επείγον και σημαντικό να προσδιορισθεί αιτιολογημένα και με δικλείδες ασφάλειας η έννοια του αξιόχρεου μιας επιχείρησης. Να δημιουργηθεί κλίμακα βαθμίδων και κριτηρίων που θα του δίνει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα «εργαλεία» που το Κράτος οργανωμένα του παρέχει και να μην αποκλείεται από το ON – OFF για τον χαρακτηρισμό του ως αξιόχρεου.

Και έτσι θα επιτευχθεί η ενίσχυση του οικονομικού ιστού της ιδιωτικής οικονομίας και το κράτος θα συνεχίσει να στηρίζει με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής αποτελεσματικότητας όσους πραγματικά πλήττονται.

Σάββας Χιονίδης
* Βουλευτής Πιερίας της ΝΔ

από την Κυριακάτικη Kontranews