Νέα υπόθεση Λιαντίνη στη Μάνη; - Η εξαφάνιση 64χρονου και το περίεργο σημείωμα

Πυκνό πέπλο μυστηρίου επικρατεί στη Μάνη για την εξαφάνιση ενός 64χρονου άνδρα, υπόθεση που ξυπνά μνήμες από την ιστορία του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη που καθήλωσε τη χώρα για 7 χρόνια.

Ειδικότερα, από το περασμένο Σάββατο (20/8) βρίσκονται σε εξέλιξη έρευνες για τον εντοπισμό του 64χρονου, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν στις 18 Αυγούστου στην περιοχή της Μάνης.

Πιο αναλυτικά, ο άνδρας έφυγε από το σπίτι του στη Σαϊδόνα στις 18 Αυγούστου για να μεταβεί στο δάσος της Βασιλικής, όπου διατηρεί μελίσσια, και έκτοτε δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής.

Το όχημά του εντοπίστηκε την Παρασκευή (19/8) στον δρόμο Εξωχωρίου – Δάσος Βασιλικής και με τις δυνάμεις των ΕΜΑΚ, Αστυνομίας, Πυροσβεστικής, αλλά και ΓΑΙΑΣ να «χτενίζουν» την περιοχή.

Παρά, όμως, τις συνεχιζόμενες έρευνες στις οποίες μάλιστα συμμετείχε και ειδικά εκπαιδευμένος σκύλος, καθώς και drone, δεν εντοπίστηκε κάτι.

Το περίεργο σημείωμα και ο Δημήτρης Λιαντίνης

Μάλιστα, όπως μεταδίδει το tharrosnews.gr, ο 64χρονος που γνωρίζει καλά την περιοχή και χαρακτηρίζεται από δικούς του ανθρώπους ως έμπειρος ορειβάτης και σπηλαιολόγος, είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο ανέφερε να μην τον αναζητήσουν εάν χαθεί.

Βέβαια, η Αστυνομία δεν γνωρίζει πόσο παλιό είναι το συγκεκριμένο σημείωμα.

Στην οικία του βρέθηκαν και άλλα σημειώματα, μεταξύ αυτών ένα που έγραφε για τον καθηγητή Λιαντίνη, ο οποίος το 1998 είχε αποφασίσει να εξαφανιστεί και τελικά εντοπίστηκε νεκρός το 2005 σε μια σπηλιά του Ταϋγέτου.

Οι έρευνες συνεχίζονται πλέον από πυροσβέστες της Π.Υ. Καλαμάτας, εθελοντές της ΓΑΙΑΣ, όπως και άλλων ομάδων, με τους δικούς του ανθρώπους να είναι αισιόδοξοι ότι ο 64χρονος ζει.

Η πολύκροτη υπόθεση του Δημήτρη Λιαντίνη

Ο Δημήτρης Λιαντίνης ήταν πανεπιστημιακός του ΕΚΠΑ, φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής, ενώ το ταλέντο του στο να καθηλώνει τους ακροατές του ήταν πραγματικά απαράμιλλο.

Ήταν λάτρης της Αρχαίας Ελλάδας και της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της, για τη μελέτη της οποίας αφιέρωσε όλη του τη ζωή. Έγραψε για διάφορα θέματα, όπως την ηθική, τη ζωή και τον θάνατο, και τη σχέση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Το τελευταίο του και πιο σημαδιακό σύγγραμμα, το Γκέμμα, έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Εστίασε στην ανάγκη να ενταχθούν τα αρχαία ελληνικά ήθη και έθιμα στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων, ενώ άσκησε κριτική στη φθίνουσα ανθρωπιστική πορεία του Δυτικού πολιτισμού.

Στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως γνωστός το 1998, σε ηλικία των 56 ετών, όταν η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη.

Συγκεκριμένα, την 1η Ιουνίου 1998 ο καθηγητής Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω της ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ.

Στις 6 Ιουλίου του 2005, ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολακάκος, ο οποίος ήταν ο μόνος που γνώριζε το σημείο θανάτου του, οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μια σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος. Αργότερα ο αδερφός του, Γιώργος Νικολακάκος, αποκάλυψε ότι ο Λιαντίνης είχε δώσει ακριβείς οδηγίες για το πότε να αποκαλυφθεί το μέρος όπου βρισκόταν. Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή.

Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν ότι ο νεκρός ήταν όντως ο Λιαντίνης. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Ωστόσο θεωρείται βέβαιο ότι πέθανε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου του 1998. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν, αν βρεθούν τα οστά του, να μείνουν στον Ταΰγετο, τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας.

Το σημείωμα στην κόρη του

«Διοτίμα μου,

Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.

Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.

Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι' αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.

Να φροντίσεις να κλείσεις με τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώνη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη Τρομπούκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή.

Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου.

Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που της έγραψα το παίρνω μαζί μου.

Σας αφήνω εσένα, τη μανούλα και το Διγενή, το σπίτι μου δηλαδή, που του στάθηκα στύλος και στέμμα, Γκέμμα πες, σε υψηλούς βαθμούς ποιότητας και τάξης. Στην μεγαλύτερη δυνατή αρνητική εντροπία. Να σώζετε αυτή τη σωφροσύνη και αυτή την τιμή. Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανούλα και το Διγενή, να τον κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης.

Έζησα έρημος και ισχυρός.

Λιαντίνης

Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές Σολωμού στη Ζάκυνθο κ' Λυκούργου στη Σπάρτη».

(Με πληροφορίες από tharrosnews.gr και wikipedia)

ΠΗΓΗ