Μια φανταστική ιστορία σ’ έναν φανταστικό τόπο μ’ έναν πρωθυπουργό, έναν δήμαρχο και έναν υποψήφιο δήμαρχο.

Την ιστορία μας την έστειλε ένας φίλος αναγνώστης γιατί, όπως λέει ο ίδιος, έζησε πολύ πρόσφατα ένα έντονο déjà vu αυτής της ιστορίας, σε διαφορετικό όμως τόπο και χρόνο και με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Όπως μας αναφέρει  ο αναγνώστης μας, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί παντού!

Σημαντική σημείωση: Η ιστορία που θα διαβάσετε δεν έχει ονόματα γιατί είναι προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική και ΔΕΝ ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

«Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας πρωθυπουργός, που βλέποντας ότι πλησιάζουν οι εκλογές, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη περιοδεία στη χώρα όπου κυβερνούσε, προκειμένου ν’ ανεβάσει την δημοτικότητά του και να κερδίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου, και άρα τις επερχόμενες εκλογές.

Ξεκίνησε έτσι ένα μεγάλο ταξίδι από πόλη σε πόλη μέσα στη χώρα συναντώντας διάφορους ανθρώπους. Απλούς ανθρώπους (πολίτες δηλ.) προέδρους, δημάρχους, τοπικούς παράγοντες κ.λ.π.

Έτσι λοιπόν έφτασε μια μέρα και σε μια πόλη, που ούτε μικρή τη λες, αλλά ούτε και μεγάλη. Ωστόσο οι σύμβουλοί του, του είχαν πει πως η πόλη αυτή είναι σημαντική αφού στις τελευταίες εκλογές, πριν 4 χρόνια, του είχε δώσει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε όλη τη χώρα.

Έπρεπε λοιπόν ο πρωθυπουργός να βάλει τα δυνατά του και να δείξει τον καλύτερο εαυτό του. Μάλιστα στο συγκεκριμένο ταξίδι είχε φέρει μαζί του και κανα 2 υπουργούς για να εγκαινιάσουν κάποια έργα της κυβέρνησής του, γεγονός που θα έδινε ακόμη καλύτερη εικόνα στην επίσκεψη του αυτή.

Όλα ήταν έτοιμα! Όλοι είχαν ειδοποιηθεί και ήταν στη θέση τους. Η χορωδία, τα όργανα, η μικροφωνική κ.λ.π. Ο κόσμος φόρεσε το πιο φωτεινό χαμόγελό του και περίμενε υπομονετικά την έλευση του πρωθυπουργού. Μεταξύ όλων αυτών ήταν φυσικά και το πρωτόκολλο της πόλης, αλλά και κάποιοι φιλόδοξοι wannabes που ως μοναδικό στόχο εκείνη τη μέρα είχαν μια χειραψία και μια φωτογραφία με τον πρωθυπουργό προκειμένου να δικαιολογήσουν στην τοπική κοινωνία την ύπαρξή τους.

Κάποια στιγμή λοιπόν, (με μικρή καθυστέρηση) έφτασε και  πρωθυπουργός με την ασφάλειά του, και τότε ξεκίνησε ο κακός χαμός! Φωνές, χειροκροτήματα, ζητωκραυγές, φωτογράφοι, κάμερες, φλάς κ.λ.π. Καταλαβαίνετε… Ο κακός χαμός δηλαδή.

Ο πρωθυπουργός όμως δεν έχασε στιγμή την ψυχραιμία του και τον προσανατολισμό του. Ξεκίνησε λοιπόν να χαιρετά τα παιδιά, τον κόσμο, το πρωτόκολλο, και σε κάποια στιγμή μέσα σ’ αυτή την φασαρία, μπερδεύτηκε ο άνθρωπος (φυσικό ήταν άλλωστε) και έδινε χειραψία σε όποιον του άπλωνε το χέρι. Παρ’ όλα αυτά όμως συνέχιζε να έχει εικόνα του ποιον ή ποιους χαιρετούσε.

Έτσι κάποια στιγμή, τον πλησιάζει (τον πρωθυπουργό) ένας συμπαθητικός μεσήλικας με γυαλιά, του απλώνει το χέρι και του συστήνεται: «Πρόεδρε καλωσήλθες στην πόλη μας. Με λένε Γιάννη και είμαι υποψήφιος δήμαρχος….» όμως δεν πρόλαβε να συνεχίσει την φράση του, αφού τον διέκοψε ο πρωθυπουργός λέγοντάς του: «Τι είπες; Μα, απ’ όσο ξέρω η πόλη έχει δήμαρχο και είναι δικός μας…» και την ίδια στιγμή γύρισε το βλέμμα του απέναντι ακριβώς όπου στεκόταν ο κανονικός δήμαρχος, και το κοίταξε στα μάτια. Εκείνος (ο δήμαρχος δηλαδή), είχε διαβάσει τα χείλη τους, και απάντησε μ’ ένα συγκαταβατικό χαμόγελο.

Μετά την «κρυάδα» που έφαγε ο κ. Γιάννης, οι φήμες λένε ότι έφυγε διακριτικά από την εκδήλωση αυτή, και αυτοί έζησαν καλά, κι εμείς καλύτερα...!!!»

(*φωτογραφία αρχείου)