H ψυχή μας σώζεται

Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει θετικά ή αρνητικά,επιτηδευμένα ή άστοχα.
Οταν εμείς θέλουμε να δούμε ξεκάθαρα μέσα μας και να σωθούμε,πιστεύω δε θα υπάρξει κανένας και τίποτα ,που να τεθεί υπ΄όψιν μας,αρκεί να το αισθανθούμε εμείς αυτό και να δρομολογήσουμε εμείς το μέλλον μας και το πεπρωμένο μας.

Όπως ξέρουμε ,ίσως να ναι και φυγήν αδύνατον ,ίσως και να ναι και προτροπής μη αποφευκτέας και μη εν δυνάμενης και υποσχόμενης πολλάκις ,παρά να στοιχειοθετήσουμε εμείς και μόνο εμείς τα δικά μας θέλω ,τα δικα μας όνειρα,να τα διαπραγματευτούμε,να τα διαχειριστούμε και να καταναλώσουμε τις δικές μας δυνάμεις ,αυτές που ούτε καν φανταζόμαστε ,ότι κρύβουμε μέσα μας.

Έχουμε μάθει τον εαυτό μας,ίσως και να παραδίδεται εύκολα,να μη μάχεται και να μη διεκδικεί τα αυτονόητα και τα άκρως απαραίτητα και καθοριστικά,για τη δική μας πορεία και έλευση ,στη ζωή,στα χρόνια που διανύουμε.

Κι όμως η ψυχή μας ,μάρτυρας αδιάψευστος,παρατηρεί,καταγράφει,αλλά κυρίως αποτυπώνει και παραθέτει τα δικά της ,αποτυπώματα,τα δικά της χνάρια και διαγράφει ή απογράφει,σκέψεις,παρατυπίες,ακόμα και εύλογες ή απέλπιδες προσπάθειες,προσέγγισης και ανίχνευσης κατηγοριών,συγκυριών,ακόμα και δικαιολογιών,προς ή από τις επιθέσεις και αναθέσεις του είναι μας και των παραστατικών μερών αυτού.

Για να βγούμε απ τα αδιέξοδά μας,πρέπει κατά κύριο λόγο,να τα αναγνωρίσουμε,να νοιώσουμε φιλικά και ποτέ εχθρικά με τον εαυτό μας ,όσο και να μας πονάνε ,να τα εξισορροπήσουμε μέσα μας και να θελήσουμε να τα χειριστούμε και να τα διαχειρισθούμε,με σύνεση ,εγκράτεια και κυρίως με αλήθεια και πάντα με το δικαίωμά μας,προς την ευτυχία ,

Αν δεν αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και δεν του συμπαρασταθούμε,κανένας δε θα ναι σε θέση ,να το κάνει αυτό ,αντί για μας..αντί για τα δικά μας αποζητούμενα όνειρα και επιδιώξεις.

Αν δε δούμε τις ανάγκες μας,αναπόσπαστα κομμάτια της δικής μας ολότητας και υπάρξεως,κανένας δε θα τα καταφέρει να αισθανθούμε πλήρεις και να θέλουμε όχι μόνο να αποδείξουμε στους άλλους,αλλά κυρίως ,σε μας ,τους ίδιους,πως δικαιωματικά ,δίκαια και καθοριστικά ,μας αξίζει ,αυτή η θέση,στο δικό μας ήλιο.

Στον ποτέ συννεφιασμένο πια ουρανό μας,αλλά πάντα με τα αστέρια ,πεντακάθαρα,να δρούμε και να επιδρούμε,να αντιδρούμε σε κάθε τι παράλογο ,/άρρωστο και τοξικό και να καταφέρουμε,να επιφέρουμε τις δικές μας επιδιώξεις ,τα δικά μας κίνητρα και να βρούμε εκείνα τα εναύσματα ,ώστε να δώσουμε τις δικές μας ωθήσεις και προωθήσεις στα δικά μας ποτέ πια επιπόλαια ή καταναγκαστικά ,ηθελημένα άλλων τυχοδιωκτικά σχέδια και πλάνα ζωής .

Μιας ζωής που μας ανήκει και πρέπει να την παιδεύσουμε τη γνώση ,την εμπειρία,ούτως ώστε να καταφέρουμε να νικήσουμε τα δικά μας θέλω,να αναθεωρήσουμε τις δικές μας αξίες ,προς το καλύτερο για μας και τα οφέλη μας,αλλά κυρίως ,να φανεί πως αυτά που παλεύαμε τόσα χρόνια και αν και τα αφήσαμε στο χρονοντούλαπο,της δικής μας ιστορίας,πήραν σάρκα και οστά και διατηρούν τη θέση,στο θρόνο,που τους αρμόζει και  θα τους ταίριαζε ,εδώ και καιρό.

Αλλά κάλλιο αργά ,παρά ποτέ ,έτσι αν συμφιλιωθούμε και αγαπήσουμε το μέσα μας,τότε με πράξεις αλλά κυρίως με σωματικές εκφάνσεις και αποδείξεις,να στοιχειοθετηθεί το καλύτερο εφικτό μέλλον της ψυχής,άνευ ψυχοσωματικών ενδείξεων κι αποδείξεων.



Άννα Ζανιδάκη