Τα νεύρα της Φώφης -Γιατί οι Γερμανοί σοσιαλιστές κάλεσαν τον Τσίπρα, όχι εκείνη

Δύο ήταν οι βασικοί προσκεκλημένοι του ιδεολογικού συνεδρίου του SPD, το περασμένο Σάββατο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα, που συνεργάζεται με τους κομμουνιστές της Πορτογαλίας.

Από το πάνελ έλαμψε διά της απουσίας του το ΚΙΝΑΛ, που φυσικά διεμήνυσε με όλους τους τρόπους τη δυσφορία του για τις επιλογές των Γερμανών «ιδεολογικών αδελφών». Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι το φλερτ των Γερμανών σοσιαλιστών με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ έχει παγώσει τις σχέσεις των δύο πάλαι ποτέ αδελφών κομμάτων. Έλειπε ακόμα και ο Ισπανός πρωθυπουργός, παρόλο που κυβερνά με την ψήφο ανοχής των Podemos.

Τι κρύβει αυτή η επιλογή των Γερμανών; Γιατί αυτός ο έρωτας με τον Αλέξη Τσίπρα;

Πίσω από την προώθηση του «μοντέλου Τσίπρα» κρύβεται η άποψη του Μάρτιν Σουλτς ότι για να αναζωογονηθεί η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που δεν περνάει και τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της -στη Γαλλία, για παράδειγμα, οι σοσιαλιστές έχουν εξαερωθεί στην κυριολεξία- πρέπει να συναντηθεί και να συνεργαστεί με τη ριζοσπαστική Αριστερά τύπου Τσίπρα.

Μόνο έτσι πιστεύει ο Σουλτς, που δεν κρύβει τον θαυμασμό του για το «πολιτικό ζώον» Αλέξη Τσίπρα (έτσι τον λέει κατ' ιδίαν), θα μπορέσουν οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες να παραμείνουν σαν κόμματα εξουσίας. Ή έτσι νομίζει ο Μάρτιν Σουλτς, που βλέπει τα ποσοστά του κόμματός του σε κάθε δημοσκόπηση να κάνουν και νέα βουτιά...

Και σαν καλός μαθητής ο Αλέξης Τσίπρας, που θέλει να περάσει και στην Ελλάδα το μήνυμα ότι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει κανονικό ευρωπαϊκό κόμμα, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα. Και πρότεινε, μιλώντας στο Συνέδριο, «τη συνάντηση της Σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς, της Οικολογίας, των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη για να αποτραπεί ο κίνδυνος της ακροδεξιάς και η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, που ανοίγει τον δρόμο στην ακροδεξιά». Ο,τι ακριβώς ήθελε, δηλαδή, ο Σουλτς.

Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε το παράδειγμα της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, το ΚΙΝΑΛ δηλαδή, παράδειγμα προς αποφυγή, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Διότι, όπως είπε, «διεξάγει ένα σχεδόν μονομέτωπο αγώνα ενάντια στην Αριστερά, αρνούμενη να συναινέσει ακόμα και σε ιστορικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να είναι σημαία για τον προοδευτικό χώρο».

Καλό χαρτί για τον Τσίπρα η Συμφωνία των Πρεσπών

Η αναφορά δεν είναι τυχαία. Το μεγάλο και το καλό χαρτί του Αλέξη Τσίπρα στα ευρωπαϊκά σαλόνια είναι η Συμφωνία των Πρεσπών. Τη στηρίζουν και οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί και οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες. Όχι μόνο για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν παιχνίδι με τις κυβερνήσεις των Δυτικών Βαλκανίων, που είναι σχεδόν όλες σοσιαλιστικές, και να ενισχύσουν τη δύναμή τους στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες είναι σφόδρα δυσαρεστημένοι με τη στάση του ΚΙΝΑΛ κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, και αυτός ήταν ο λόγος που η κυρία Γεννηματά δεν προσεκλήθη στο Βερολίνο.

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πάντως, η γραμμή Σουλτς αμφισβητείται ανοιχτά. Το μοντέλο της διεύρυνσης προς τα αριστερά δεν περνάει και η κυρίαρχη άποψη είναι ότι αν θέλουν οι σοσιαλιστές να έχουν μέλλον, πρέπει να συνεργαστούν με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους. Γι' αυτό άλλωστε και ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με τους Φιλελεύθερους στις ευρωεκλογές.

Άλλωστε, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχολιάζουν ότι αν υπάρχει ένας βασικός λόγος που οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές «πνέουν τα λοίσθια», αυτός είναι η μετανάστευση και η αδυναμία της ευρωπαϊκής Αριστεράς να αντιληφθεί τις αγωνίες και τους φόβους των λαϊκών στρωμάτων για τη μετανάστευση. Που στρέφονται έτσι στην άκρα δεξιά.

Τα πυρά του ΚΙΝΑΛ

Ενδεικτική είναι η επίθεση που εξαπέλυσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΚΙΝΑΛ Παύλος Χρηστίδης:

«Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιείται και χρησιμοποιεί τις ταμπέλες για να εξυπηρετήσει μικροκομματικά συμφέροντα. Είτε αυτό αφορά την Ελλάδα είτε το εξωτερικό. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται οι Ευρωσοσιαλιστές να δημιουργήσουμε μία ριζοσπαστική πολιτική πλατφόρμα εν όψει των Ευρωεκλογών, όπου οι πολίτες παίρνουν τις τύχες στα χέρια τους και δεν αφήνουν μικρές μειοψηφίες να κάνουν κουμάντο. Ο κ. Τσίπρας κάνει ένα συνεχές πολιτικό πυροτέχνημα, μία με τους σοσιαλιστές, μία με τους πράσινους, μία με την κ. Μέρκελ. Η πολιτική του επιλογή είναι το πρωί με τον κ. Καμμένο και το βράδυ στους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες».



Πηγή